De meest afgelegen archipel van Frans-Polynesië is Gambier. Op deze eilandjes vind je nog parels in oesters en eet je vis die je zelf hebt gevangen.
De meeste inwoners van de Gambier-Archipel hebben een eigen eilandje. Een parelwit strand, een hutje op palen in de zee en wat palmbomen in hun tuin. Hier hebben de mensen geen privé-eiland omdat ze zo rijk zijn, maar omdat dit het einde van de wereld is.
Einde van de wereld
Op 1.600 kilometer afstand van Tahiti, liggen de zes eilanden van de Gambier-archipel verzameld. De bergachtige eilanden worden omringd door koraalrif, dat hun beschermt tegen de eindeloze Grote Oceaan. Het dichtstbijzijnde continent is Zuid-Amerika, op meer dan 8.000 kilometer afstand. Iets anders dan de eindeloze zee is er niet.
Er komen vrijwel geen bezoekers in dit gedeelte van de wereld. Vanaf Tahiti is het vier uur vliegen. Verder weg van de bewoonde wereld kun je bijna niet komen. Je zou verwachten dat de bevolking bezoekers argwanend bekijkt.
Dennenbomen in de tropen
Niets is minder waar. De bevolking ontvangt je met open armen. Ze nemen je volledig op in hun leven en nemen je mee naar hun huis en hun favoriete visstek. Ze maken een barbecue voor je klaar en ze vertellen je over hun leven. Hier ben je geen toerist, hier ben je een bewoner van de meest afgelegen plek ter wereld.
De eilandjes zijn bergachtig en door hun zuidelijke ligging begroeid met naaldbomen. Het is een bijzonder gezicht: tropische witte stranden worden geflankeerd door bomen die je ook in Canada tegenkomt.
Vis vangen
De eilanden zijn uniek: een tropische omgeving, zonder de drukkende hitte. Vrijwel de hele dag waait er een fris briesje. In de winter kan het zelfs koud zijn.
Op het rif dat de eilanden omringt, wordt je afgezet op een motu, een klein eilandje die boven het rif uitsteekt. Veel families hebben hier een buitenhuisje, waar ze in het weekend naar toe gaan. Eten meenemen hoeft niet: dat wordt vers gevangen. Met een harpoen duik je onder water tot er een flinke vis binnen bereik is. Enige doeltreffendheid en je hebt je eigen avondeten gevangen.
Nucleaire proeven
De Gambier-eilanden zijn nog niet verstoord door toerisme. Deels door de afgelegen ligging, maar er ligt ook een duistere reden aan ten grondslag. De eilanden liggen op 400 kilometer afstand van Mururoa.
Op Mururoa hield de Franse regering jarenlang haar nucleaire proeven. Buitenlanders mochten het gebied niet in. Pas sinds 1995 zien de bewoners van de Gambier-eilanden weer westerlingen die met goede bedoelingen naar hun leefgebied komen.
Franse missionarissen
De eerste westerlingen die de eilanden betraden, waren de missionarissen. De preken mistten hun effect niet. De eilandbewoners werden toegewijde christenen. Op de mooiste plekjes van de eilanden steekt er dan ook steevast een wit kerkje uit de groene bossen.
De kerkjes zijn klein. Grote kerken zijn ook niet nodig voor de 1.300 mensen die in de archipel wonen. Ze verdienen hun geld met de parelboerderijtjes die ze in het water uitzetten. Een klein stukje zeebodem en wat oesters. Met eindeloos geduld en complete toewijding helpen de eilanders de oesters om een parel te maken.
Tijdens je verblijf op de Gambier-eilanden maak je het van dichtbij mee. De parelboerderijen, de visvangst, de buitenhuisjes en het zorgeloze leven. Want de grootste parels van de Gambier-archipel zijn haar bewoners, die je niet alleen onderdak bieden, maar je volledig opnemen in hun leven.
Wat is er te doen in de Gambier-Archipel?
- Leg contact met de lokale bewoners. Het gaat vanzelf, je slaapt waarschijnlijk in een klein pension dat door een familie wordt gerund. Zij nemen je mee naar hun dagelijkse bezigheden.
- Geniet van het koele briesje dat de tropische omgeving zo aangenaam maakt. De bergen van de Gambier-eilanden zijn bedekt met naaldbomen. Door de zuidelijke ligging is het minder warm dan in de rest van Frans-Polynesië.
- Bekijk de pittoreske kerkjes, die rechtstreeks uit een dorpje in de Provence afkomstig lijken. Alleen kijken ze hier uit over de eindeloze Stille Oceaan.
- Geniet van het gevoel dat je helemaal aan het einde van de wereld bent.
- Luier een dag op je eigen privé-eiland. Boven het rif steken minuscule onbewoonde eilandjes uit, de zogenaamde motu's. Veel vissers brengen je er graag even heen.